Co to jest dalekowzroczność?

Przyczyny dalekowzroczności

Dalekowzroczność, nazywana także nadwzrocznością, to częsta wada wzroku, która może być dziedziczna.

U osób, które nie posiadają wady wzroku, promienie światła docierają do wnętrza oka przez rogówkę – przednią część oka. Następnie światło przechodzi przez źrenicę do soczewki. Promienie światła załamywane są głównie przez rogówkę i soczewkę, tak aby zostały skupione bezpośrednio na siatkówce.

Jeśli dana osoba jest dalekowidzem, światło, które dociera do oka, skupia się za siatkówką, czego wynikiem jest niewyraźny, rozmyty obraz podczas patrzenia na obiekty znajdujące się w pewnej odległości.

Wiele osób stara się poprawić swoją zdolność widzenia samodzielnie poprzez napinanie mięśni oczu. Ta czynność nazywa się akomodacją. Akomodacja może poprawić widzenie, lecz wciąż mogą być odczuwane symptomy, wskazujących na dalekowzroczność, jak zmęczenie oczu i bóle głowy.

Wyróżniamy dwa typy dalekowzroczności:

• dalekowzroczność osiowa – odległość pomiędzy przednią częścią oka (rogówką) a tylną częścią (siatkówką) jest zbyt mała, co powoduje, że promienie światła skupiają się za siatkówką;
• dalekowzroczność refrakcyjna – rogówka lub soczewka oka jest zbyt płaska, przez co promienie światła nie mogą ulec wystarczającemu załamaniu, powodując, że światło skupia się za siatkówką.

Objawy dalekowzroczności

Osoby cierpiące na dalekowzroczność zazwyczaj wyraźnie widzą przedmioty znajdujące się w oddali, ale doświadczają problemów, kiedy odległość między nimi a obiektem się zmniejsza. Jeśli wada wzroku jest wysoka, nawet rzeczy znajdujące się daleko, mogą wydawać się rozmazane.

Do objawów dalekowzroczności zalicza się przemęczenie oczu, rozmyty obraz i bóle głowy, przy czym to przemęczenie oczu jest pierwszym i najczęściej zauważalnym objawem. Jeśli wada nie będzie korygowana, a jedynie kompensowana nadmierną akomodacją, może to spowodować zez zbieżny i problemy z widzeniem obuocznym. Często pierwsze symptomy u dzieci to problemy z czytaniem z podręcznika w szkole, w rysowaniu lub nawlekaniu koralików na sznurek, zmęczenie oczu podczas patrzenia na ekran, a czasami nawet problemy z nauką.

Jeśli podejrzewasz u siebie dalekowzroczność, zachęcamy do wizyty u optometrysty w jednym z naszych salonów, aby dowiedzieć się więcej na temat sposobów korekcji.

Korygowanie  dalekowzroczności: jakie są możliwości?

Optometrysta wytłumaczy Ci, co powoduje nadwzroczność, opisze objawy i doradzi Ci, która z opcji korekcji będzie najlepsza dla Ciebie w oparciu o Twój styl życia, budżet i ogólny stan zdrowia.

Sposoby korekcji dalekowzroczności:

• okulary – to jeden z najczęstszych sposobów korekcji dalekowzroczności. Po zbadaniu oczu optometrysta wypisze Ci receptę. Dioptrie to jednostki używane do mierzenia siły wady refrakcji. Szkła dodatnie będą załamywać promienie świetlne, dzięki czemu będą padać bezpośrednio na siatkówkę, a Ty będziesz mógł widzieć wyraźnie. Okulary są szybkim i skutecznym rozwiązaniem problemów wynikających z wady refrakcji. Większość osób szybko przyzwyczaja się do nowych okularów.
• Soczewki kontaktowe – to kolejny popularny sposób korygowania dalekowzroczności. Najważniejsze zalety soczewek kontaktowych to możliwość noszenia w trakcie uprawiania sportu i to, że są niewidoczne. W oparciu o stan zdrowia Twoich oczu oraz osobiste preferencje, optometrysta doradzi Ci rodzaj najbardziej dopasowany do Twoich potrzeb, np. soczewki jednorazowe lub wielokrotnego użytku. Te drugie mogą być noszone przez 2 tygodnie lub miesiąc (w zależności od typu), ale wymagają codziennego czyszczenia. Osoby, które chcą uniknąć zabiegów związanych z czyszczeniem soczewek, mogą wybrać soczewki 1-dniowe. Soczewki kontaktowe mogą być też noszone przez dzieci. Przy noszeniu soczewek kontaktowych ważne jest, aby posiadać co najmniej jedną parę okularó W razie choroby oka będzie konieczna zmiana soczewek na okulary na czas leczenia.
• Chirurgia refrakcyjna – to kolejna metoda korekcji dalekowzroczności. Jeżeli jest brana pod uwagę, najlepiej skonsultować się w ośrodku zajmującym się tą metodą korekcji, gdyż nie każda wada kwalifikuje się do korekcji zabiegowej.