Badanie wzroku u dzieci? To nic strasznego!

Przesiewowe badanie wzroku: jak często trzeba je wykonywać u dziecka?

Częstotliwość sprawdzania wzroku u dziecka zależy od wieku szkraba oraz od występowania chorób oczu w jego rodzinie, dlatego regularne badania przesiewowe to podstawa. W niektórych przypadkach może pojawić się potrzeba dość wczesnego zbadania oczu malucha, na przykład jeśli dziecko ma widocznego zeza (strabizm) lub w rodzinie występowały przypadki chorób oczu, takich jak zespół leniwego oka (amblyopia) czy zaćma. Kiedy zatem najczęściej wykonuje się badanie wzroku u niemowlaka i starszego dziecka?

• W ciągu 72 godzin od urodzenia – lekarze zaraz po narodzinach sprawdzają, czy dziecko nie cierpi na żadne poważne choroby oczu, takie jak zaćma. Jeśli u noworodka wykryje się wadę wzroku, lekarze bezzwłocznie omawiają możliwe sposoby jej leczenia.
• Między 6. a 8. tygodniem życia – badanie wzroku niemowląt stanowi część badania ogólnego każdego maluszka. Wykonuje się je najczęściej podczas bilansu. Lekarz ponownie sprawdza, czy u maleństwa nie wystąpiły poważne choroby oczu, które wcześniej nie zostały wykryte od razu po urodzeniu.
• Między 1. a 3. rokiem życia – dziecko wciąż się rozwija, a wraz z wiekiem malucha mogą pojawiać się u niego różne wady wzroku. Podczas intensywnego wzrostu, czyli między 1. a 3. rokiem życia, warto wykonywać rutynowe badania, które pomagają wykryć ewentualne dysfunkcje.
• Między 4. a 5. rokiem życia – w tym wieku dziecko chodzi już do przedszkola, więc zanim trafi do szkoły i zacznie się uczyć czytania i pisania, zaleca się wykonanie kolejnego badania przesiewowego wzroku. Pozwala to ustalić, czy junior rozwija się prawidłowo. Jeśli coś jest nie tak, okulista wdraża odpowiednią korekcję wykrytej wady wzroku, którą może być np. nadwzroczność, krótkowzroczność czy też astygmatyzm.

Odpowiedni test i wynik badania wzroku u dzieci

Lekarze okuliści do badania wzroku dziecka wykorzystują różne techniki. Wynik przeprowadzonego przez nich testu może świadczyć o tym, że maluch np. gorzej widzi i potrzebne będzie odpowiednie leczenie lub/i korekcja wady wzroku. Poniżej wymienione zostały niektóre sposoby, które może zastosować Wasz okulista.

• Badanie czerwonego refleksu – to test, który jest wykonywany u niemowląt i u dzieci do 3. roku życia jako część ogólnego badania dziecka. Lekarz używa do niego przyrządu o nazwie oftalmoskop (wziernik oczny). Ta metoda jest szybka i prosta. Wykorzystuje zjawisko odbicia światła skierowanego na siatkówkę i jego powrotu do oka lekarza. Cokolwiek stanie na drodze wiązki światła powoduje, że refleks staje się nieprawidłowy. Najważniejszym celem oceny czerwonego refleksu z dna oka jest ewentualne wykrycie objawu białej źrenicy. W takim przypadku konieczne jest pilne przeprowadzenie u dziecka dodatkowych specjalistycznych badań.
• Badanie odruchu źrenic – badanie polega na bezpośrednim skierowaniu światła na źrenicę dziecka, aby sprawdzić jej reakcję. Jeśli źrenica zmniejszy się natychmiastowo po zarejestrowaniu obecności światła, oko jest zdrowe. Jeśli zaś pozostanie w bezruchu, może to być sygnał do konieczności dalszych badań.
• Badanie ruchomości gałek ocznych – jego głównym celem jest sprawdzenie elastyczności mięśni oczu oraz zakresu ich ruchomości. Lekarz najpierw sprawdza, czy wzrok dziecka skupia się na jakimś przedmiocie. Następnie porusza nim i ustawia w ośmiu różnych położeniach.
• Badanie refrakcji – podczas tego badania sprawdza się ostrość wzroku dziecka oraz to, czy będzie konieczne noszenie okularów korekcyjnych. Okulista aplikuje odpowiednie krople, które poszerzają źrenice i porażają akomodację, co pozwala mu zobaczyć tylną powierzchnię oka malucha, jak również ocenić ewentualne wady wzroku.

Badanie wzroku dzieci za pomocą tablicy Snellena

Zastanawiasz się, jak wygląda badanie wzroku np. u trzyletniego dziecka, które jeszcze nie zna liter i cyfr? W odpowiedzi na ten problem specjaliści używają tablic z obrazkami, które przedstawiają łatwo rozpoznawalne obiekty – np. zwierzątka czy pojazdy. W ten sposób można poinstruować malucha, aby spojrzał w danym kierunku i powiedział, co widzi na grafice. Przed jego oczami okulista umieszcza soczewki, a dziecko może swobodnie określić, czy dobrze widzi przedstawione na tablicy przedmioty. Starszaków zazwyczaj obowiązują już cyfry i litery.